Ayon kay Aristotle "man is a political animal", na ang ibig sabihin ay, ang tao ay di pwedeng mag-isa sapagkat "no man is an island". Ang tao ay likas na hahanap ng katuwang sapagkat kailangan nito ng seguridad at proteksiyon. Sa usapin naman ng pamilya (pinakamaliit na yunit ng lipunan), ang isang tao ay nabubuo, nahuhubog, at nagiging ganap dahil sa matatag na pundasyon ng tahanan kasama ng mga "grupo" na nagkakaisa at nagmamahalan sa loob ng bahay. "eh, ano naman ang kinalaman nito tungkol sa barkadahan?", "maituturing rin ba silang pinakamaliit na yunit ng lipunan gaya ng pamilya?". Oo, bahagi pa rin sila ng isang pamilya kung ating susuriin. Hindi man sila galing sa iisang dugo at laman, magkakapamilya pa rin sila sa puso't diwa, pananalig, at interes.
Habang ang isang samahan ay tumatagal, lalo itong tumitibay at nagiging bakal, "bakal" sapagkat di ito madaling masira o kaya'y matinag ng kahit na anong pwersa lang. Ngunit di lahat ng samahan ay nagiging masaya, mayroon rin namang ibang di nagtatagal, marahil di lang ganap ang tiwala at pananalig ng bawat miyembro nito, ngunit mayroon rin namang nagtatagal at nagiging matatag , marahil dahil na rin sa kanilang tiwala sa isa't isa at respeto sa bawat miyembro. Napakasayang isipin na kahit na sa kaunting panahon lamang ay nakilala niyo ang bawat isa. Sa isang tulad ko na may sinasamahang barkada, masasabi kong napakasarap ng may mga taong nagmamahal, nagpapahalaga, naniniwala, at tanggap ka bilang ikaw bukod pa sa iyong pamilya. Ngunit masasabi ko ring malungot sapagkat sa ayaw mo man at sa gusto, di naman habang buhay ay makakasama mo sila. Darating at darating rin ang panahon na kailangan niyong tahakin ang kanikaniya niyong buhay at pagbutihin ang inyong mga "career". Tiyak! dahil na rin sa kabutihan ng Diyos, magtatagpo rin ang inyong mga landas. Sa inyong muling pagkikita, taglay niyo na ang bagong kayo ngunit nananatili pa rin sa inyong mga puso ang alaala ng bawat isa, at masaya niyo ring gugunitahin ang inyong mga nakalipas na alaala, ang inyong mga kasiyahan, kalokohan at kalungkutang inyong napaglabanan na nagpatibay sa inyong samahan.
=Jainey M. Bautista=
Habang ang isang samahan ay tumatagal, lalo itong tumitibay at nagiging bakal, "bakal" sapagkat di ito madaling masira o kaya'y matinag ng kahit na anong pwersa lang. Ngunit di lahat ng samahan ay nagiging masaya, mayroon rin namang ibang di nagtatagal, marahil di lang ganap ang tiwala at pananalig ng bawat miyembro nito, ngunit mayroon rin namang nagtatagal at nagiging matatag , marahil dahil na rin sa kanilang tiwala sa isa't isa at respeto sa bawat miyembro. Napakasayang isipin na kahit na sa kaunting panahon lamang ay nakilala niyo ang bawat isa. Sa isang tulad ko na may sinasamahang barkada, masasabi kong napakasarap ng may mga taong nagmamahal, nagpapahalaga, naniniwala, at tanggap ka bilang ikaw bukod pa sa iyong pamilya. Ngunit masasabi ko ring malungot sapagkat sa ayaw mo man at sa gusto, di naman habang buhay ay makakasama mo sila. Darating at darating rin ang panahon na kailangan niyong tahakin ang kanikaniya niyong buhay at pagbutihin ang inyong mga "career". Tiyak! dahil na rin sa kabutihan ng Diyos, magtatagpo rin ang inyong mga landas. Sa inyong muling pagkikita, taglay niyo na ang bagong kayo ngunit nananatili pa rin sa inyong mga puso ang alaala ng bawat isa, at masaya niyo ring gugunitahin ang inyong mga nakalipas na alaala, ang inyong mga kasiyahan, kalokohan at kalungkutang inyong napaglabanan na nagpatibay sa inyong samahan.
=Jainey M. Bautista=
No comments:
Post a Comment